Allah

Si ti lutemi Allahut - Sami Jusuf

Xhamija

Foto

Historia e Muslimaneve

BIOGRAFIA E MUHAMMEDIT A.S

Me emrin e Allahut Meshiruesit Meshireberesit

BIOGRAFIA E MUHAMMEDIT A.S

Biografia e Muhammedit a.s dhe disa Hadithe

Pejgamberi i fundit, Muhammedi a.s, u lind ne Mekke, ditën e hene te REBIUL EVELIT, 20 prill 571. Babai i tij e ka pasur emrin Abdullah, kurse nena Emine. Muhammedi a.s. e ka pasur edhe gjyshin i cili eshte quajtur Abdulmutalib dhe minxhen Ebu Talibin. Baba i Muhammedit a,s, Abdullahu ka nderruar jete dy muaj para lindjes se tij. Arabet e kan pasur tradite qe femijet e tyre te vegjel t'i çojne ne fshate ku do te thithin ajer te paster, keshtu veproi edhe nena e Muhammedit a.s., hazreti Eminja, e cila ia dha djalin e vet nje gruaje me emrin Halime, prej fisit Benu Sa'd. Halimeja dhe buri i saj, Harithi, ishin shume te varfer, e pikerisht ate vit ne mbare fisin Sa'd mbreteronte skamja dhe uria e madhe, mirpo, kur ne mesin e tyre erdhi Muhamedi a.s. per nje kohe te shkurter gjendja e tyre ndryshoi, dhente dhe dhite e tyre filluan te japin qumesht shume me mire se më pare, hurmat filluan te japin me shume frute, shiu filloi te binte me shpesh, kullosat filluan te rriten me shume, keshtu qe ata tashme kishin çdo gje. Duke pare kete mrekulli, Harithi nje dite i tha gruas se vet: "Moj grua, ky femije eshte fatbardhe. Qe kur na e solle ti neve, ne prej ateher kemi bollek, ruaje mire". Dhe me te vertete, prej atehere Halimeja ka pasur kujdes ndaj Muhamedit me shume se ndaj femijes se vet. Kur u rrit pak Muhammedi, nena e vet e kerkoi ta ktheje ne shtepi, mirpo Halimeja iu lut qe ai te qendroje ende tek ajo, keshtu qe Emineja u pajtua. Me ne fund Halimeja perseri ia ktheu nenes se vet. Atehere Muhammedi a.s. kishte kater vjet. Dy vjet me vone, pra, kur Muhammedi a.s. i mbushi gjashte vjet, mbeti jetim. Mirepo, ai nuk mbeti i humbur. Allahu xh.sh. kujdeset per çdo ke, andaj u kujdes edhe per Muhammedin a.s. siç thuhet ne Kur'anin famelarte: [A nuk te gjeti ty jetim, e Ai te beri vend (te dha perkrahje). Dhe te gjeti te paudhezuar e Ai te udhezoi. Dhe te gjeti te varfer, Ai te begatoi] A/6,7,8. El-Duha. Kur Muhammedit a.s. i vdiq edhe nena, e mori ne mbikqyrje gjyshi i tij, Abdulmutalibi, i cili e ka dashur aq shume sa qe i ka harruar femijet dhe nipat e vet. Ai e ka dashur shume ngase qysh atehere hetoi tek ai virtyte te njerezve te medhenj dhe fisnike. Shpesh here per te thoshte: "Ate e pret detyre e madhe". Mirepo, gjyshit te tij nuk i ishte shkruar qe te perjetoje ate qe prite prej nipit te tij, sepse se shpejti vdiq, kur Muhammedi a.s. i mbushi tete vjet, duke e lene ne mbikqyrje te djalit te vet, mixhes se Muhamedit a.s. Ebu Talibit. Edhe mixha e ka dashur shume, e ka ruajtur dhe eshte kujdesur per te deri kur u be pejgamber i Allahut, keshtu qe edhe pas kesaj ka qene miku dhe mbrojtesi me i madh i tij. Mixha i Muhammedit a.s. ka qene tregtar, si edhe shume arabe tjere, te cilet kane jetuar neper qytete, keshtu qe shpesh here per tregti shkonte bile edhe deri ne Sham(Siri). Me vete ai disa here e ka marre edhe Muhammedin a.s. Njehere gjate udhetimit kthyen ne nje manastir ku sherbente nje prift me emrin Behira. Ky prift e pa Muhammedin a.s. i tha Ebu Talibit: " Mik i dashur, mos e merr me vete kete femije ne Sham(Siri), sepse si duket ky femije do te jete i derguar i fundit i Zotit, ky femije i ka të gjitha shenjat e pejgamberllekut qe pershkruhen ne librat e vjetra". Ky prift e keshilloi Ebu Talibin qe mos e marre me vete Muhammedin a.s. ne Siri sepse mund t'i ndodh ndonje e keqe. Ebu Talibi e donte shume Muhammedin a.s. andaj posa i degjoi fjalet e priftit menjehere aty e shiti mallin e vet dhe u kthye ne Mekke. Muhammedi a.s. atehere kishte 12 vjete. Prej asaj dite Ebu Talibi ka filluar ta doje dhe te kujdeset per te edhe me shume. Per dallim nga femijet tjere Muhammedi a.s. ishte me i njerzishem, me i urte, me i drejte dhe posedonte edhe virtyte tjera te larta. Gjithmone e ka folur te verteten, nuk ka adhuruar idhujt, e as qe ka pire ndonjehere pije alkoholike, eshte larguar nga e gjithe ajo qe eshte e keqe, shkurt ka mundur të sherbeje si shembull ne çdo pikpamje, andaj nuk eshte edhe çudi qe perpos gjyshit dhe mixhes e kane dashur te gjithe dhe e kane thirre me emrin El-Emin (besnik, i besueshëm, i drejte). Derisa ai ishte i tille, arabet e tjere jetonin nje jete te shfrenuar. Nuk besonin ne Allahun xh.sh. por iu faleshin idhujve, te cilet i mbaronin vete, pinin pije alkoholike dhe jeten e kalonin ne loje dhe papunesi. Kishin rene aq poshte sa qe femijet e vet femra i varrosnin te gjalle. Perpos kesaj ata kane jetuar ne zenka dhe te perçare, prandaj Muhammedi a.s. eshte larguar prej tyre. Ne moshen 25 vjeçare, Muhammedi a.s. u martua me hazreti Hatixhen, e cila i lindi dy djeme, Kasimin dhe Abdullahun, dhe kater vajza: Zejneben, Rukijen, Umi Kulthumen dhe Fatimen. Hazreti Hatixheja e para e pranoi Fene Islame mbas Muhamedit a.s. te cilen ne çastet me te renda e ngushllonte dhe e qetsonte, andaj Muhammedi a.s. shume e donte dhe pas vdekjes se saj shpesh here e perkujtonte. Muhammedi a.s.u be pejgamber ne moshen 40-te vjeçare. Edhe para kesaj kohe filluan t'i paraqiten shenjat e pejgamberllekut, prandaj me teper deshironte të vetmohej. Ai ne prag te pejgamberllekut e kishte tradite te largohej nga Mekka dhe te shkoje ne shpellen Hira, ku e kalonte kohen ne lutje dhe devotshmeri. Ne ate vend, ne muajin Ramazan per here te pare iu paraqit meleku XHIBRIL dhe ia solli shpalljen e pare nga Allahu xh.sh., ajetet e para te sures El Alak: Lexo, meso ne emer te Zotit tend, i cili krijoi çdo gje! Ne kete menyr Muhammedi a.s. e pranoi urdherin qe te therret ne Islam fshehurazi edhe ate vetem te afermit e vet. E para e pranoi Fene Islame pas Muhammedit a.s., gruaja e tij, hazreti Hatixheja, mandej hazreti Ebu Bekri, hazreti Aliu e keshtu me radhe Islami filloi te perhapet dhe muslimanet dita dites gjithe e me teper shtoheshin. Muhammedi a.s. ka thirre ne Islam fshehurazi tre vjet me radhe e pastaj i zbriti ajeti: Haptas predikoje ate qe te eshte urdhuruar. Atehere filloi te theret haptazi. Muhammedi a.s. kur filloi te therret ne Islam, mushrikeve kjo nuk u vinte mire. Mushriket me pa deshire e degjon ate se si e sulmon fene e tyre të vjeter, si i gjykon shtremberimet e tyre, mirepo prapseprape ngushelloheshin me ate që Muhamedi a.s. nuk e ben haptazi. Kur filloi ai te therret ne Fene Islame haptazi, atehere mushriket filluan ta sulmojne me te madhe Muhammedin a.s. dhe shoket e tij. Edhe pse ata e urrenin Muhamedin a.s. nuk guxonin te ndermerrnin asgje kunder tij, sepse ate e mbronte mixha i vet, Ebu Talibi, por ata armiqesine dhe dhunen e ushtronin mbi muslimanet e pambrojtur, qe ata t'i detyrojne te kthehen ne fene e tyre te vjeter. Keto sulme dita dites shtoheshin dhe beheshin me te padurueshem, keshtu qe shume muslimane u detyruan ta leshojnë Mekken dhe me dy hove te shpërngulen ne Abisini, e me vone edhe ne Medine. Sulmet e pa besimtareve mbi muslimanet nuk u ndalen, por perkundrazi beheshin gjithe e me te padurueshem, sidomos pas vdekjes se mixhes se Muhammedit a.s., Ebu Talibit, i cili e ka mbrojtur deri në vdekje nga pabesimtaret.Te njejtin vit pak para vdekjes se Ebu Talibit, i vdiq edhe gruaja e pare, hazreti Hatixheja. Per kete shkak Pejgamberi i Allahut shume u deshperua dhe ky vit u quajt ,viti i deshperimit. Mbas vdekjes së Ebu Talibit, Muhammedi a.s. e pa se nuk mund te qendroje me ne, Mekke, andaj vendosi qe se bashku me muslimanet e tjere te shperngulet ne Medine, ku ishin shperngulur gati te gjithe muslimanet, dhe ku Islami tashme ishte perhapur dhe ishte forcuar mjaft. Kur pabesimtaret moren vesh se çka ka vendosur Muhammedi a.s. u besatuan qe ta vrasin, por kjo nuk u shkoi perdore, sepse ate nate kur pabesimtaret e kishin rrethuar shtepine e tij, ai me ndihmen e Allahut xh.sh. doli nga shtepia pa u hetuar dhe me hazreti Ebu Bekrin shkoi ne Medine. Kjo shperngulje e Muhammedit a.s. prej Mekkes ne Medine quhet hixhret. Prej kesaj date te rendesishme muslimanet llogaritin kalendarin e tyre hixhrij. Pas hixhretit (shpenguljes) per kohe tshkurter, e gjithe Medineja me rrethinen e saj e pranoi Islamin. Mirepo, pabesimtaret as ne Medine nuk e lane te qete Muhammedin a.s. dhe shoket e tij, por edhe me tej i sulmonin, keshtu qe ne mes muslimaneve dhe pa besimtareve zhvillohej nje lufte e vertete. Muslimanet ne krye me Pejgamberin a.s. me ndihmen e Allahut xh.sh. gjithmone dilnin ngadhnjimtare. Feja Islame perkunder deshires se pabesimtareve gjithe e me shume perhapej dhe muslimanet dita dites gjithe e me shume shtoheshin. Pabesimtaret e pane se ishte e kote te luftohet me ta, andaj muslimanet pa kurrfare rezistence e moren edhe Mekken. Kur Pejgamberi i Allahut me shokët e tij hyri ne Mekke, Mekasit, te cilet ende nuk e kishin pranuar Islamin, te frikesuar pritnin se çka do te ndodhe me ta. Mirëpo, Muhammedi a.s. kur erdhi iu drejtua atyre dhe u tha: Vallë ç'mendoni, ç'do të bëjë unë me ju tash? "Ne prej teje presim vetëm mirë, o njeri fisnik" -u përgjigjën ata". Pejgamberi a.s. vazhdoi dhe tha: Sot unë po ua them juve atë çka ju tha Jusufi a.s. vëllezërve të vet: "Unë do të kërkoj nga Zoti im faljen tuaj. Ai le t'ua falë. Ai është mëshirues". Kur pa besimtarët e panë se Muhamedi a.s. sillet aq mirë ndaj tyre, të gjithë e pranuan Islamin dhe u bënë shokë të tij, sikur të gjithë muslimanët e tjerë. Edhe pse u çlirua Mekka, Muhammedi a.s. nuk qëndroi aty, por për t'iu falenderuar medinasve, të cilët në çastet më të vështira e pranuan, përsëri u kthye në Medine. Vitin e dhjetë hixhri, Muhammedi a.s. erdhi për herë të fundit në Mekke që ta kryej haxhin, i cili edhe quhet "Haxhi lamtumirës". Këtu Pejgamberi i All-llahut më së miri e shihte suksesin e punës së vet dhe me kënaqësinë më të madhe shikonte para vetes mija e mija muslimanë të cilët për herë të fundit i këshillonte të ndjekin rrugën e All-llahut xh.sh., rrugën e mirëkuptimit, rrugën e ndihmës që duhet dhënë njëri tjetrit. Gjithashtu i këshillonte që tu largohen armiqësive, rrenave dhe veprave tjera të këqia, të cilat i ka ndaluar Kur'ani. Pas kësaj i pyeti të pranishmit se a e ke kryer plotësisht detyrën e vet, në çka iu përgjigjën me qindra mijëra zëra: "Po, o i dërguar i Zotit". Në atë rast ua lexoi edhe ajetin e fundit të Kur'anit: Sot juve ua kam përsosur fenë tuaj, plotësova dhuntinë time ndaj jush, dhe jam i kënaqur që Islami të jetë fe e juaj (A\3 sure Maide). Shumë muslimanë e panë se së shpejti do të ndahen nga Pejgamberi i tyre. Ashtu edhe ndodhi. Muhamedi a.s. pas një smundjeje të shkurtër kaloi në botën më të mirë në moshën 63 vjeçare, në vitin e 11 hixhri (më 8 qershor të vitit 632 miladi). Vetit trupore dhe shpirtrore të Muhammedit a.s.  Të gjithë të dërguarit e Allahut xh.sh. kanë pasur veti të përsosura trupore dhe shpirtërore. Muhammedi a.s. pejgamberi i fundit dhe më i dashur i Allahut xh.sh., gjithashtu është dalluar me sifate të bukura dhe të përsosura trupore e shpirtërore. As'habët (shokët e Muhamedit a.s.), të cilët kanë jetuar me të, siç kanë qenë, për shembull, Ebu Bekri r.a., hazreti Aliu etj, tregojnë se Muhammedi a.s. ka qenë me trup mesatar, me fytyrë të çelë e pak zeshkanë, me sy të zi e të mëdhenj, me vetulla të holla e të gjata, me madhësi mesatare të gojës prej së cilës shpesh shkëlqenin si margaritarë dhëmbët e tij të bardhë pak të rrallë, me hundë të drejtë në mes pak të ngritur, me ballë të lartë, me flokë të gjata pak kacurrela, me mjekër të shpesht dhe të zezë, me qafë të gjatë dhe të bardhë, me gjoks të gjerë, me muskuj shumë të fortë, me krahë të gjatë e pëllëmbë të gjera, me tabane të fortë, me lëkurë mjaft të limuar e të butë. Të gjitha shqisat trupore i ka pasur jashtëzakonisht të zhvilluara, e dëgjonte zërin shumë larg. Po ashtu e ka pasur mjaft të zhvilluar të pamurit. Mirë i dallonte gjërat e imta prej shumë larg. I shihte disa yje, që të tjerët vështirë se i shihnin. Zërin, gjithashtu e ka pasur të fortë dhe të këndshëm. Kjo posaçërisht vërehej kur lexonte Kur'an me zë. Gjithmonë dukej i lumtur dhe fytyrëqeshur. Me çdokë ishte i njerzishëm. Për te ishin plotësisht të barabartë i pasuri si dhe i varfëri. Fjalimin e çdo kujt mirë e dëgjonte dhe nevojën çdo kujt ia plotësonte. Posaçërisht me të varfërit dhe të doptit sillej mirë, dhe gjithmonë i mbronte dhe i ndihmonte. Asgjë nuk mund të krahasohet me bujarinë dhe fisnikërinë e tij. Xhabir ibn Abdullahu thotë: Kur dikush ka kërkuar ndihmë prej Muhammedit a.s. ai asnjëherë nuk e ka refuzuar, askujt nuk i ka thënë: Nuk kam apo nuk të jap. Posaçërisht shumë iu ka ndihmuar të varfërve në muajin Ramazan. Kur e takonte dikë, jepte i pari selam, bile edhe fëmijëve të vegjël. Ndaj të gjithëve tregohej i gëzuar dhe fytyrëqeshur dhe me çdokë sillej mirë. Kur takohej me dikë e kishte traditë t'ia japë dorën, e atë (që ia jepte dorën) e përshkronte një erë e mirë. Sipas kësaj ere të mirë kan mundur të njihen fëmijët, të cilët ai i ka përgdhelur. Nuk ka kërkuar e as që ka lejuar t'i bëhet ndonjë nder i veçantë. Nuk ka lejuar bile edhe në këmbë t'i çohen, kur ka hyrë diku. Në shoqëri ishte i gëzuar dhe i disponuar. Fliste ngadalë, rrjedhshëm dhe kuptueshëm, kështu që fjalimin e tij ka mund ta kuptojë dhe ta mbajë mend çdonjëri që ndodhej aty. Asnjëherë nuk bisedonte për gjëra të kota. Gjithmonë bisedonte për atë që do të ishte e dobishme për të pranishmit, qoftë për këtë ose për botën tjetër. Muhammedi a.s. edhe armiqëve të vet më të mëdhenj, bile edhe atyre që kishin ardhur ta vrasin, ua fali, kjo qe shkak që të gjithë ta pranojnë Islamin, duke e parë butësinë dhe mirësinë e tij që tregoi ndaj tyre. Ndonjëherë, por shumë rrallë bënte shaka me as'habët e vet, mirëpo, kurrë nuk e tepronte e as që bënte shaka të ofendojë dikë. Në jetën e përditshme ishte serioz dhe i zhytur në mendime. I këtillë ishte pejgamberi i fundit i Allahut xh.sh., Muhamedi a.s. Allahu xh.sh. na urdhëron në Kur'an që atë ta marrim shembull, dhe thotë: Lekad kane lekum fi resulilahi usvetun hasenetun, që do të thotë: "Padyshim ju në Të dërguarin e Zotit keni shembullin më të mirë". Andaj, vëllezër të dashur, Pejgamberin tonë ta marrim shembull për çdo gjë, të punojmë atë çka na ka urdhëruar ai, më shpesh t'i dërgojmë atij salavate, në këtë mënyrë do të bëhemi muslimanë dhe muslimane të mira. Hadithe 1.Prej Ebu Dardasë r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s i ka thënë: Puno për All-llahun sikur ti e sheh Ate,numëroje veten në rradhët e të vdekurve,kij kujdes,mbrohu nga lutja e të dëmtuarit,sepse,kur i dëmtuari i lutet All-llahut kundër teje,lutjet e tij ngrihen tek All-llahu sikur flaka e zjarrit. 2.Prej Enesit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë: Ndihmo vëllaun tënd kur ai bën dëm,ose kur i bëhet dëm.Një njeri tha:O i dërguar i All-llahut,do ti ndihmoj kur i bëhet dëm,por si ti ndihmoj kur ai bën dëm?Pejgamberi a.s tha:Do ta pengosh nga të bërit dëm,atëhere e ke ndihmuar dhe ajo është ndihma jote ndaj tij. 3.Prej Ebu Seid El-Hudrit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s ka thënë:Dunjaja është e ëmbël dhe e gjelbër.Në të vërtet All-llahu juve ju ka bërë mëk¨mbës në të,Ai ju përcjell,ju sheh se si punoni.Andaj keni frikë dunjanë dhe frigohuni nga kurtha e grave sepse sprovimi i parë i Beni israilëve ka qenë prej grave 4.Prej Ibni Omerit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë:Kur dikush kërkon ndihmë në emër të All-llahut atë ndihmojeni,kur lyp diçka në emër të All-llahut-jepni,kush ju fton-përgjigjuni ftesës së tij,kush ju bën ndonjë të mirë-kompensoni ate.Po qe se skeni me çka të kompensoni atëherë lutuni për të ngase lutja do të konsiderohet kompensim 5.Prej Ebu Hurejres r.a. transmetohet se ka thënë:Kam dëgjuar Pejgamberin a.s. duke thënë:Kur jeni nisur për në namaz e tjerët kanë filluar,ju mos vraponi por ecni qetë,çka të arrini falni,e ato rekate që u kanë kaluar plotësoni. 6.Prej Ibni Omerit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë:Para se të filloni namazin-Drejtoni rradhët ngjitni supet me njëri tjetrin plotësoni vendin e lirë (në saf) lironi vend atij që don të hyjë në saf mos i leni vend shejtanit ndërmjet jush Kush e plotëson safin,All-llahu është me atë,e kush e këput safin All-llahu këput lidhjen me të. 7.Prej Ebu Dher-rit transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë:O njerëz faluni në shtëpitë tuaja,ngase namazi në shtëpi është më i pranuar dhe më i vlefshëm përpos farzeve.(sepse farzet është më mirë të falen në xhami). 8.Prej Aus bin Ausit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s ka thënë:Dita më e lavdëruar është dita e xhuma,andaj sa më shumë mëçoni salavat,ngase,salavati juaj më paraqitet mua 9.Ebu Hurejre r.a. e ka dëgjuar Pejgamberin a.s duke thënë:Nga gjërat që ju kam ndaluar largohuni.Gjërat që ju kam porositur zbatoni sa të keni mundësi.Ata që ishin para jush u bënë helaç (u zhdukën),sepse,bënin shumë pyetje dhe kundërshtonin Pejgamberët e vet. 10.Prej Ebu Dher bin Xhenade dhe Muadh bin Xhebelit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë:Frigohu prej All-llahut kudo që të jesh. Nëse bën ndonjë vepër të keqe,pas asaj bëne një të mirë,do ta shlyesh Atä (të keqen),dhe Ndaj njerëzve sillu me sjellje të mirë 11.Prej Ebu Hurejres r.a. trensmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë:Ndani ushqimin(të varfërve)-Përshëndetni njëri tjetrin me selam-Mbani kontakte të mira me farefisin tuaj-Falni namaz natën kur njerëzit flejnë-Do të hyni në Xhennet të sigurt duke mos u frikësuar dhe do tju përshëndesin Melekët me selam. 12.Prej Ebu Dardasë r.a. trensmetohet se Pejgamberi a.s ka thënë:Ditën e Gjykimit do të thireni sipas emrit tuaj dhe të prindërve tuaj,andaj emërtoni fëmijët tuaj me emra të mirë. 13.Prej Ajjad bin Samit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë: -Kur të flitni thoni të vërtetën -Kur të premtoni zbatojeni premtimin -Kur të lihet diçka amanet,çone në vend -Ruani nderin tuaj -Ruani sytë tuaj nga të shikuarit haram -Ruani duart tuaja (nga të bërit keq) 14.Nga Ebu Hurejre r.a. trensmetohet se pejgamberi a.s ka thënë: -Kush beson All-llahun dhe Ditën e gjykimit,le ta nderojë mysafirin -Kush beson All-llahun dhe ditën egjykimit,le të mbajë lidhje të mira me farfisin. -Kush beson All-llahun dhe ditën e gjykimit le të thotë fjalë të dobishme ose le të heshtë. 15.Prej ebu Dherit r.a. transmetohet se ka thënë:Miku im (Pejgamberi a.s) më ka porositur të mos i shikoj ata që janë më lartë se unë (me pasuri,pozitë shëndet etj.),por ti shikoj ata q¨janë më poshtë se unë.Më ka porositur ti dua të ngratët dhe të rrij me ta.Më ka porositur të sillem mirë me të afërmit dhe ti vizitoj ata,edhe nëse ata më kthejnë shpinë.Më ka porositur që të them të vërtetën,po edhe nëse ajo është e hidhur.Poashtu më ka porositur të them sa më shumë:LA HAULE VE LA KUVVETE IL-LA BIL-LAH. 16.Prej Abdullah bin Omerit dhe Abdullah bin Asrit r.a. transmetohet se Muath bin Xhebeli kur ka dashur që të udhëtojë i ka thënë Pejgamberit a.s.:O i Dërguar i All-llahut,më këshillo.Pejgamberi .a.s i ka thënë:Adhuro All-llahun e mos i shoqëro Atij asgjë.Kur të bësh ndonjë mëkat,menjëherë të bësh një vepër të mirë.Bëhu i qëndrueshëm në të drejtë dhe ki sjellje të mirë. 17.Prej Enesit r.a. trensmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë:A dëshiron të të lajmëroj për një tregëti që me të do të shpëtosh nga dënimi e do të meritosh kënaqësinë dhe shpërblimin e All-llahut?Po tha ai.Pejgamberi a.s vazhdoi:Pajtoj njerëzit kur ata mes vete hidhërohen dhe afroj kur ata largohen. 18.Prej ibni Omerit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë:Përpos dhikrit mos folni shumë,sepse të folurit shumë ashpërson zemrën.Njerëzit më larg All-llahut janë ata që kanë zemër të ashpër. 19.Prej ibni Mesudit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë:Keni kujdes që gjithmonë të jeni të drejtë,sepse e drejta çon drejt mirësisë,mirësia çon në Xhennet,dikush prej njerëzve vazhdon duke fol dhe punuar drejt deri sa të shkruhet te All-llahu i drejtë,poashtu keni kujdes që ti shmangeni gënjeshtrës,sepse gënjeshtra çon në punë të ndyta,e ato çojnë në zjarr.Njeriu vazhdon të gënjej derisa të shkruhet tek All-llahu gënjeshtar. 20.Prej Ummu Enesit r.a. transmetohet se ajo i ka thënë Pejgamberit a.s:-O I Dërguar i All-llahut më këshillo.Pejgamberi a.s. i ka thënë:Largohu prej gjunaheve,do të bësh shpërngulje më të mirë.Zbatoj farzet,sepse ato janë xhihadi më i vlefshëm.Përmende All-llahun gjithmonë,sepse ti nuk mund të bësh ndonjë punë më të dashur tek All-llahu,përpos të p¨rmendurit e Tij sa më shumë. 21.Prej Ebu Hurejres r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë:Nxitoni në punë të mira para se të ndodhë ndonjëra nga shtatë gjërat e vështira: -Vallë!A mos pritni varfërinë e tju shtyjë të harroni (punët e ahiretit) -Apo,pasurinë e cila jy shtynë të azdiseni e të bëheni zullumqar; -Apo,ndonjë sëmundje që tju shkatërojë shëndetin tuaj; -Pleqërinë e cila ju humb (fuqinë) -Apo,vdekjen që ju rri në pritje; -Apo Dexhalin,më e keqja që mund të ndodhë; -Ose,Vallë!Mos po e pritni Ditën e Kijametit e cila është më e vështirë dhe më e hidhur. 22.Prej Ebu Hurejres r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë:Nxitoni në punë të mira para se të ndodhin trazira,që do të jenë sikur errësira e mesnatës,dikush do të zgjohet në mëngjez mumin (besimtar),ndërsa në mbrëmje mbetet pa iman,do ta shet fenë e vet për ndonjë interes të kësaj bote. 23.Prej Ebu Dherit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. i ka thënë:Unë ty të këshilloj me një këshillë,nëse ti e mban mend (dhe vepron me të) shpresohet të keshë dobi prej saj. -Vizitoj varrezat,se ato të përkujtojnë ahiretin; -Laj të vdekurit sepse të parit e trupit të vdekur (të shtangur) dhe larja e tij është një këshillë,mësim i madh; -Fal namazin e të vdekurve,se ndoshta me të zbutet zemra dhe pikëllohet,kurse i pikëlluari është nën mëshirën e All-llahut; -Qëndro afër të ngratëve,ulu me ta dhe kudo që ti takosh përshëndeti me selam; -Rri me ata dhe ushqehu bashkë me njerëzit e sprovuar,nëse don të jesh modest ndaj All-llahut; -Vesh rrobe të trasha,të ashpra që të mos depërtojë tek ti mendjemadhësia dhe vetmashtrimi; -Po,ndonjëherë zbukurohu, kur të adhurosh Zotin tënd,për të qenë i bukur dhe i pastër gjatë ibadetit,e jo për krekosje para njerëzve. 24.Prej Xhundub bin Xhenedah r.a. transmetohet se ai e ka pyetur Pejgamberin a.s:O i Dërguar i All-llahut,cila sadaka (lëmoshë) është më e vlefshme?Ai u përgjigj:Ajo të cilën e jep njeriu kur ai vet ka nevojë,e i ja jep të varfërit fshehurazi. 25.Prej Ebu Dherit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. i ak thënë:O Eba Dher,të mësosh një ajet nga libri i All-llahut (Kurani) është më e dobishme se sa të falish njëqind rekate (nafile namaz),të përpiqesh të përfitosh diç nga dituria do të ishte më mirë se sa të falish njëmijë rekate (nafile). 26.Prej Ebu Dherit r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. i ka thënë:Të këshilloj:të ruhesh nga hidhërimi i All-llahut,nëse don të jesh i shpëtuar.Lexo Kuran,bën dhikër (përmend All-llahun) sa më shumë do Të përmendish.lart në qiej,dhe poshtë në tokë do të kesh dritë.Poashtu të porosis që mos të flasish shumë,përpos kur fjala është e dobishme,përndryshe vazhdo në heshtje,sepse ajo dëbon djallin dhe të ndihmon në punët e fesë. 27.Prej Ebi Dardasë r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. atij i ka thënë:Lutju All-llahut,dhe adhuro Atë kur je në rehati,nëse dëshiron që Ai të të përgjigjet kur do të jesh në vështirësi. 28.Prej Ebu Hurejres r.a. transmetohet se Pejgamberi a.s. ka thënë:Besimatari i fortë është më i mirë dhe më i dashur tek All-llahu se i dobëti,por çdonjëri është i dobishëm. Shpejto në atë që ke dobi,kërko ndihmë prej All-llahut dhe mos u bën i pa aftë (mos u dorëzo).Nëse të godet diç (e pa dëshirueshme) mos thuaj:sikur ta kisha bërë këtë e këtë do të ishte kështu e ashtu,ngase thënia sikur (ta bëja këtë...) hap derën e shejtani. 29.Abdullah bin Mesudi r.a.thotë:Më ka këshilluar Pejgamberi a.s. dhe më ka thënë:O Abdulla,kur të jesh duke agjëruar parfumosu;Bëhu i disponuar;Mos u trego i hidhëruar,i mërrolur;Përgjigju ftesës së muslimanëve se atë e ke obligim,përpos nëse ke arsye,nuk mban përgjegjësi;Falja namazin e xhenazez,atij që vdes prej miletit tonë (muslimanëve) po edhe sikur të jetë mëkatar i madh;O Abdulla,sikur ti shkosh All-llahut me mëkate të mëdha sikur kodra,do ta kesh më lehtë sesa të shpifësh,të dëshmosh rrejshëm kundër ndonjë besimtari. 30.Prej Ebu Bekrit r.a.transmetohet se Pejgamberi a.s. ika thënë:O Ebu Bekër,kur të shohish njerëzit duke bërë gara pas dunjasë,ti kërko ahiretin dhe përkujto,përmende All-llahun pranë çdo guri dhe druri,All-llahu do të përmend ty kur do ta përmendish Atë;Mos nënçmo askend prej muslimanëve sepse atë musliman që ju e shihni (konsideroni) pa vlerë,ai tek All-llahu mund të jetë i vlefshëm.